திருப்பாவை

தூமணி மாடத்துச் சுற்றம் விளக்கெரியத்
தூபங் கமழத் துயிலணைமேற் கண்வளரும்
மாமான் மகளே! மணிக்கதவத் தாள்திறவாய்
மாமீர்! அவளை எழுப்பீரோ? உன்மகள்தான்
ஊமையோ அன்றிச் செவிடோ, அனந்தலோ?
ஏமப் பெருந்துயில் மந்திரப் பட்டாளோ?
மாமாயன் மாதவன் வைகுந்தன் என்றென்று
நாமம் பலவும் நவின்றேலோர் எம்பாவாய்.

தூய ஒளிபொருந்திய மாணிக்கங்களால் இழைக்கப்பட்ட மாடம், அதனை சுற்றிலும் ஒளி விளக்குகள் எரிகின்றன. மணம் வீசும் புகை கமழ்கிறது. அங்கே படுக்கையில் உறங்கிக்கொண்டு இருக்கிற மாமன் மகளே, வீட்டின் வாசல் கதவைத் திறப்பாயாக! மாமியாரே, உன் மகள் ஊமையோ? செவிடோ, சோம்பல் கொண்டு உறங்குகிறாளா? அவளை எழுப்ப மாட்டீர்களா? நாராயணனைப்பாடுவதால் மயக்கம் கொண்டு தூங்குகிறாளா? அவளை எழுப்பி விட்டால், அவளோடு சேர்ந்து பல நாமங்கள் கூறி, பரந்தாமனை வழிபடுவோம். 

வையத்து வாழ்வீர்காள்! நாமும்நம் பாவைக்குச்
செய்யுங் கிரிசைகள் கேளீரோ பாற்கடலுள்
பையத் துயின்ற பரமன் அடிபாடி
நெய்யுண்ணோம் பாலுண்ணோம் நாட்காலே நீராடி
மையிட்டு எழுதோம்! மலர் இட்டு நாம் முடியோம்
செய்யாதன செய்யோம் தீக்குறளைச் சென்று ஒதோம்
ஐயமும் பிச்சையும் ஆந்தனையும் கைகாட்டி
உய்யுமாறு எண்ணி உகந்தேலோர் எம்பாவாய்.

இந்த உலகில் வாழ்பவர்களே! நாம் நம்முடைய பாவை நோன்புக்காக மேற்கொள்ள வேண்டிய கடமைகளைக் கேளுங்கள். திருப்பாற்கடலிலே துயில்கின்ற பரந்தாமனின் திருவடிகளை துதிப்போம். நெய்யும், பாலும் அருந்த மாட்டோம். விடியற் காலையிலேயே குளிப்போம். கண்களுக்கு அழகு சேர்க்கும் மையிட்டுக் கொள்ள மாட்டோம். கூந்தலில் பூச்சூடிக் கொள்ள மாட்டோம். செய்யக்கூடாத செயல்களை செய்ய மாட்டோம். யாரிடமும் சென்று கோள் சொல்ல மாட்டோம். யோகியருக்கும், தவசியருக்கும் நாமாக சென்று தர்மம் செய்வதும், சன்யாசிகளுக்கும், பிரம்மச்சாரிகளுக்கும் அவர்கள் வீடு தேடி வரும் போது இயன்ற அளவு பிச்சையும் அளிப்போம். விருப்பத்துடன் இந்த செயல்களை செய்து கடைத்தேறும் வழியை நினைத்து மகிழ்வடைவோம்.