இஸ்லாம்

“நீர் உம்முடைய நெருங்கிய உறவினர்களுக்கு அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்வீராக!” என்ற குர்ஆன் வசனம் அருளப்பட்ட போது நபிகளார் தைரியமாக முஸ்லிம்களான நம்பிக்கையாளர்களுடன் இஸ்லாமிய அழைப்பை வெளிப்படையாகச் செய்யத் தொடங்கினர்.

ஒருவருக்கொருவர் உதவி புரிய வேண்டும், சகோதரத்துவத்தை நிலைநாட்ட வேண்டுமென்று தனது நெருங்கிய உறவினர்களான ஹாஷிம் கிளையினரையும் மற்றவர்களையும் சந்தித்துப் பேசியபோது, நபிகளாரின் தந்தையின் சகோதரரின் மகன் அபூ லஹப் “உனது தந்தையின் சொந்தங்களுக்கு நீ பெரும் தீங்கிழைக்கிறாய்.

இந்த அழைப்பு மிகவும் இழிவானது. உன்னை மற்றவர்கள் தண்டிக்கும் முன் நாமே தடுத்துவிடுவோம்” என்று கோபத்துடன் பேசினான். ஆனால் நபிகளாரின் மீது பாசம்காட்டி வளர்த்த அபூதாலிப் “நான் உயிருடன் இருக்கும்வரை முஹம்மதை பாதுகாப்பேன், அவருக்கு உதவி செய்வேன். ஆனால் நான் காலகாலமாகப் பின்பற்றி வரும் மார்க்கத்தை விட்டுவிட மாட்டேன்” என்று உறுதியாகச் சொன்னார்.

அதற்கு நபிகளார் “இரத்த பந்தத்திற்கான கடமைகளை நான் நிறைவேற்றுவேன். ஆனால் உங்களுடைய நன்மைக்கும் தீமைக்கும் நான் பொறுப்பாக முடியாது. அல்லாஹ் மட்டுமே உங்களுக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்க முடியும். அல்லாஹ்விற்கு மற்றொன்றை இணையாக்கினால் கடும் வேதனையை நீங்கள் எதிர்நோக்குவீர்களென உங்களையெல்லாம் எச்சரிக்கிறேன்” என்று எல்லாத் தருணங்களிலும் எல்லாக் கிளையினரிடமும் சொல்லி வந்தார்கள்.

நபிகளார் உண்மையைத் தவிர வேறெதையும் சொல்லமாட்டார் என்று தெரிந்தவர்கள் இது குறித்து யோசிக்க ஆரம்பித்தனர். ஆனால் அபூ லஹப் “நீ நாசமாகப் போ. இதற்காகவா எங்களை ஒன்று கூட்டினாய்?” என்று ஆதங்கப்பட்டான். அப்போது ‘அபூ லஹபின் கரங்கள் நாசமாகட்டும். அவனும் நாசமாகட்டும்’ என்று தொடங்கும் இறைவசனம் அருளப்பட்டது.

இஸ்லாமிய அழைப்பை நிறைவேற்றும்போது கண்டிப்பாக மக்களிடமிருந்து எதிர்ப்பு வரும். பொய்யுரைக்கிறார், சூனியம் செய்கிறார், பைத்தியகாரர் என்ற அவச்சொல்லையெல்லாம் நபிகளார் சந்திக்க நேரிடும் என்பதாலும் அவற்றை முஹம்மது நபி (ஸல்) தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காகவும் மற்ற நபிகளின் வரலாறுகளை முன்னுதாரணமாக இறைவசனங்களாக இறைவன் அருளியிருந்தான். அதைப் பற்றியெல்லாம் நபி (ஸல்) அவர்களும் நபித்தோழர்களும் தெரிந்தே வைத்திருந்தனர். அதனால் யாருடைய சொல்லும் அவர்களைப் பாதிக்கவில்லை. இஸ்லாமிய அழைப்பை தொடர்ந்தார்கள்.

ஏகத்துவ அழைப்பிற்கு மக்களின் ஆதரவு பெருகியது. இஸ்லாமை ஏற்றவர்களுக்கும் அவர்களது குடும்பத்தில் இஸ்லாமை ஏற்காதவர்களுக்குமிடையே சிக்கல்கள் தோன்றின. நாளுக்கு நாள் இஸ்லாமின் வளர்ச்சி அதிகரித்தது. அதனைக் கண்டு குறைஷிகள் கோபமடைந்தனர்.

திருக்குர்ஆன் 26:214, 111:1-5, ஸஹீஹ் புகாரி 5:65:4770

- ஜெஸிலா பானு.

முஹம்மது நபி (ஸல்) அவர்களின் இஸ்லாமிய அழைப்புப் பணி மிகவும் இரகசியமாகவே தொடங்கப்பட்டது. அதற்குக் காரணம் அரேபிய தீபகற்பத்தின் தலைமையான மக்காவை கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தவர்களின் நம்பிக்கைகளையும், வழிமுறைகளையும், கொள்கைகளையும் முற்றிலும் தகர்க்க முனைந்தால் அதன் எதிர்வினை அபாயகரமாக இருக்குமென்று தொடக்கத்தில் நபிகளார் தமது வீட்டிலிருந்தே அழைப்புப்பணியை ஆரம்பித்தார்கள்.

அழைப்புப் பணியின் முதல் நாளில் இஸ்லாமை ஏற்றவர்களில் நபிகளாரின் நெருங்கிய நண்பர் அபூபக்ர் (ரலி) அவர்களின் சொல்லுக்கு மரியாதை இருந்தது. நபிகள் முஹம்மது (ஸல்) அவர்களைப் போல் அபூபக்ர் (ரலி) அவர்களும் பலரின் நேசத்திற்குரியவராகவும், நம்பிக்கைக்குரியவராகவும் திகழ்ந்தார்கள். அதனால் அவர்களுக்கு நெருக்கமானவர்களான உஸ்மான் இப்னு அஃப்பான், ஸுபைர் இப்னு அவ்வாம், ஸஅது இப்னு அபீவக்காஸ், அப்துர்ரஹ்மான் இப்னு அவ்ஃப், தல்ஹா இப்னு உபைதுல்லாஹ் (ரலியல்லாஹு அன்ஹும்) ஆகியோரும், குறைஷி குலத்திலிருந்து பலரும், மற்ற குலத்திலிருந்து சிலரும் இஸ்லாமை முதன்முதலாக ஏற்றுக் கொண்டனர்.

நபிகள் முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுக்கு நெருக்கமானவர்களிலிருந்து இஸ்லாமிய அழைப்புப் பணியை இரகசியமாகத் தொடங்க, அந்த நெருக்கமானவர்களின் நெருக்கமானவர்களும் குடும்பத்தார்களுமென்று கிட்டதட்ட 120 நபர்களுக்கு மேல் இஸ்லாமை ஏற்றனர். அவர்களை திருக்குர்ஆனில் ‘அஸ்ஸாபிகூனல் அவ்வலூன்’ அதாவது முந்தியவர்கள் முதலாமவர்கள் என்று போற்றப்பட்டுள்ளது.

அந்த முதன்மையானவர்கள் அல்லாஹ்வை வணங்கும்போது திருப்தியடைந்ததால், அல்லாஹ்வும் அவர்களின் செயலால் திருப்தி அடைகிறான் என்றும் அவர்களுக்குச் சுவனபதிகளைச் சித்தப்படுத்தியிருக்கின்றான் என்றும் திருக்குர்ஆனில் வந்துள்ளது.

இஸ்லாமை ஏற்றவர்கள் இரகசியமாகத் தொழுது வந்தார்கள்.  அந்தக் காலகட்டத்தில் தொழுகை கட்டாயமாக்கப்படவில்லை. இருப்பினும் அவர்கள் இத்தனை வேளை தொழுகை என்றில்லாமல் தங்களால் இயலும்போதெல்லாம் தொழுதார்கள். இறைவனிடம் பாவமன்னிப்புக் கோரினார்கள். அவர்களுக்காக அல்லாஹ் அனுப்பிய இறை வசனங்கள் மூலம் வந்த உபதேசங்களை முஸ்லிமானவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டு பின்பற்றினர். அவ்வசனங்களால் அவர்களின் ஆத்மா வலுப்பெற்று மனங்கள் தூய்மையடைந்து, அதுவரை நடைமுறையில் இல்லாத ஒரு புதிய நாகரீகத்திற்கு அவர்களைத் தயார்படுத்தியது.

இந்த இரகசிய இஸ்லாமிய அழைப்பு பற்றியும், இறை வசனங்களின் வருகை குறித்தும் குறைஷிகள் அறிந்தே இருந்தனர். ஆனால் அது அவர்களின் சிலை வணக்கங்களுக்குப் பங்கம் விளைவிக்காததால் இஸ்லாமிற்குத் திரும்பியவர்களை அவர்கள் விட்டு வைத்தனர். நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களின் இஸ்லாமிய அழைப்பை சிலையை வணங்கும் மக்காவாசிகள் ஒரு பொருட்டாக மதிக்கவில்லை.


(சீறா இப்னு ஹிஷாம், திருக்குர்ஆன் 9:100)

- ஜெஸிலா பானு.

‘ஸலாம் கூறுவது மூலம் சொர்க்கத்தில் நுழையுங்கள்’ என்ற நபிகளாரின் பொன்மொழி, ஸலாத்தின் சிறப்பை–மேன்மையைப் போற்றும் மொழியாகும்.

மனிதர்களுக்கு இடையே நேசத்தை–பிரியத்தை வளர்க்கும் ஆயுதம் ‘ஸலாம்’.

ஸலாம் சொல்வதில் ஒரு ஒழுங்கு முறை உள்ளது. வாகனத்தில் செல்பவர் நடந்து செல்பவருக்கும், நடந்து செல்பவர் அமர்ந்து இருப்பவர்களுக்கும், சிறு கூட்டத்தினர் பெருங்கூட்டத்தினருக்கும், சிறுவர்கள் பெரியவர்களுக்கும் ஸலாம் கூற வேண்டும். இது ஒழுக்கத்தையும் பணிவையும் எடுத்துக்காட்டும் வகையில் கூறப்பட்ட ஒரு மரபாகும். இதற்கு மாறாக மற்றவர்கள் முதலில் ஸலாம் கூறினாலும் அதில் தவறேதும் இல்லை.

வாகனத்தில் செல்பவர், நடப்பவருக்கு ஸலாம் கூறும்போது, நடப்பவருக்கு அவரைப்பற்றி உண்டான அச்சம், பயம் நீங்கி விடும். வாகனத்தில் உள்ளவர் ஸலாம் கூறும்போது, நடப்பவரை விட நாம்தான் உயர்ந்தவர் என்ற கர்வம் ஏற்படாது. மாறாகப் பணிவு ஏற்படும். எண்ணிக்கையில் அதிகமானவர்களின் உரிமை அதிகமானதால், எண்ணிக்கையில் குறைவானவர்கள் அவர்களுக்கு ஸலாம் கூற வேண்டும்.

ஒருவரையொருவர் சந்திக்கும்போது ‘ஸலாம்’ கூறுவதைப் போன்றே, கரம் பற்றி வாழ்த்து தெரிவிப்பதும் நபி வழியாகும். இதை ‘முஸாபஹா’ என்பர். ஒருவரின் கை மற்றவரின் கையுடன் சேர்வதை இது குறிக்கும்.

இதில் இரு கைகளையும் பற்றி வாழ்த்து தெரிவிப்பதே சிறந்த முறையாகும். ‘நபித் தோழர்கள் ஒருவரையொருவர் சந்தித்துக் கொள்ளும்போது கரம் பற்றி ‘முஸாபஹா’ செய்வார்கள். பயணத்தில் இருந்து வந்தால் கட்டித் தழுவிக் கொள்வார்கள்’ என்று அனஸ் (ரலி) அவர்கள் அறிவித்துள்ளார்கள்.

ஒரு வீட்டுக்குச் சென்றவுடன் உள்ளே நுழைவதற்கு முன்பு முதலில் ஸலாம் கூற வேண்டும். பிறகு உள்ளே செல்ல அனுமதி பெற வேண்டும்.

‘நம்பிக்கையாளர்களே! உங்களுடையது அல்லாத வீடுகளில் நீங்கள் (நுழையக் கருதினால்) அதில் இருப்பவர்களுக்கு ஸலாம் கூறி (அவர்களுடைய) அனுமதியைப் பெறும் வரையில் நுழையாதீர்கள். இவ்வாறு நடந்து கொள்வது உங்களுக்கே மிக்க நன்று. (இதனை மறந்து விடாது நீங்கள் கவனத்தில் வைப்பீர்களாக)’ (திருக்குர்ஆன்–24: 27) என்று இறைவன் திருமறையில் கூறுகின்றான்.

ஒரு வீட்டுக்குச் சென்று அனுமதி கோரி கதவைத் தட்டும்போது உள்ளே இருப்பவர், ‘வந்திருப்பது யார்?’ என்று வினவினால், ‘நான்தான்’ என்று கூறக் கூடாது. தான் இன்னார் என்பதை வீட்டில் உள்ளவர்கள் புரிந்து கொள்ளும் வகையில் பெயர், ஊர் போன்றவற்றைத் தெளிவாகக் கூற வேண்டும்.

முஸ்லிம்கள் நாள்தோறும் நடைமுறைப்படுத்துகின்ற ‘அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்’ என்ற வாழ்த்துச் சொல், ஆழமான அர்த்தங்களைக் கொண்டது.

இந்த வாழ்த்துச் சொல்லை எல்லா நேரங்களிலும், எல்லா இடங்களிலும் சொல்லலாம்.

‘‘உங்கள் மீது சாந்தியும் சமாதானமும் உண்டாவதாக’’ என்ற இந்தச் சொல்லை மகிழ்ச்சியாக இருப்பவர்களிடமும் கூறலாம். சோகமாக இருப்பவர்களிடமும் சொல்லலாம்.

திருமண வீடுகளிலும் சொல்லலாம்; துக்க வீடுகளிலும் மொழியலாம். ஏனெனில் எல்லோருக்குமே சாந்தியும், சமாதானமும் தேவையானது. நிம்மதியும், அமைதியும் அனைவருக்கும் அவசியமானது.

இந்த வாழ்த்தைக் காலையிலும் கூறலாம்; மாலையிலும் கூறலாம்; இரவிலும் கூறலாம்.

ஆங்கில நடைமுறையான ‘குட் மார்னிங்’ (நல்ல காலைப் பொழுது) என்பதை மாலையிலோ இரவிலோ சொல்ல முடியாது. சோகமான இடங்களில் சொல்லக் கூடாது.

சோகமாக இருக்கும் ஒருவரிடம், ‘நல்ல காலைப் பொழுது’ என்று சொல்வது நல்லதல்ல.

மேலும், பெரியவர்கள் சிறியவர்களுக்கும், சிறியவர்கள் பெரியவர்களுக்கும் ‘ஸலாம்’ கூறலாம். ஆசிரியர்கள் மாணவர்களுக்கும், மாணவர்கள் ஆசிரியர்களுக்கும் ‘ஸலாம்’ சொல்லலாம். தலைவர்கள் தொண்டர்களுக்கும், தொண்டர்கள் தலைவர்களுக்கும் கூறலாம். பணக்காரர்கள் ஏழைகளுக்கும், ஏழைகள் பணக்காரர்களுக்கும் ‘ஸலாம்’ சொல்லலாம்.

வணக்கம், வந்தனம், நமஸ்தே, நமஸ்காரம் போன்ற வாழ்த்துச் சொற்கள், வணங்குகிறேன் என்ற பொருளில் வழங்கப்படுகின்றன. இதோடு ஒப்பிடுகையில் இஸ்லாமியர்களின் ‘அஸ்ஸலாமு அலைக்கும்’ என்ற வாழ்த்துச் சொல் ஒப்பற்றது. அனைவரின் கவுரவத்தையும், மரியாதையையும் பேணுகின்ற வகையில் அமைந்துள்ளது.

‘உங்கள் மீது சாந்தியும் சமாதானமும் உண்டாவதாக; இன்னும் இறைவனின் அருளும் அவனது நிரந்தரமான அபிவிருத்தியும் உண்டாகட்டும்’ என்று ஒருவருக்காக மற்றொருவர் வாழ்த்துவதும், இறைவனிடம் பிரார்த்திப்பதும் போன்ற அடிப்படையில் அமைந்திருக்கிற இந்த வாழ்த்து இஸ்லாத்தின் தனிச்சிறப்பாகும்.

இதில் இன்னொரு மகத்தான மகத்துவமும் உள்ளது. பிற மதங்களில் ஏழைகள், பணக்காரர்களுக்கும், தொழிலாளர்கள், தொழில் அதிபர்களுக்கும் வாழ்த்து கூறுகின்ற நடைமுறை உள்ளது. ஆனால் முஸ்லிம்களுக் கிடையே இதில் நேர்மாறான நிலை காணப்படுகிறது. கோடீஸ்வரர்கள்கூட, சாதாரணமானவர்களைக் கண்டதும் ‘ஸலாம்’ சொல்ல முந்திக் கொள்வதைக் காணலாம்.

‘முஸ்லிம்களுக்கிடையே ஸலாம் சொல்வதில் முந்திக் கொள்ளுங்கள்’ என்று நபிகளார் சொல்லி இருப்பதே இதற்குக் காரணமாகும்.

‘முதலில் ஸலாம் கூறுபவரே இறைவனுக்கு வழிபட்டு அவனை நெருங்குவதற்கு மக்களில் மிகவும் தகுதியானவர்’ என்பது நபிகளாரின் கூற்று.

இப்ராஹீம் (அலை) அவர்களின் மறைவுக்குப்பின், அவர்களது வழிகாட்டுதலைப் பின்பற்றி அல்லாஹ்வை மட்டுமே வணங்கி வந்த மக்கள், காலங்கள் செல்லச் செல்ல அந்தப் போதனைகளை மறக்க ஆரம்பித்தனர். வானவர்களையும், அற்புதங்களை வெளிப்படுத்திய நபிமார்களையும், அல்லாஹ்வைப் பின்பற்றிய நல்லடியார்களையும் இறைவனுக்கு நெருக்கமானவர்களாக மக்கள் நம்பினார்கள்.

இறைவனுக்கு நெருக்கமான சான்றோர்களை, மக்கள் தங்களது வேண்டுதல்கள் விரைவில் நிறைவேற தங்களுக்கான சிபாரிசுகளாக்கிக் கொண்டனர். அச்சான்றோர்களின் நினைவாக அவர்களின் உருவத்தை வரைந்தும், சிலைகள் செய்தும் வைத்துக் கொண்டனர். அப்படியே அவர்கள் மதிக்கும் தமது முன்னோர்களுக்கும் உருவங்கள் செய்து அவர்களின் நினைவாக வைத்துக் கொண்டனர்.

நாளடைவில் வழிபாட்டிற்குரியவன் ஒருவன் என்பதை மறந்து அச்சிலைகளை வணங்கத் தொடங்கிவிட்டனர். சிலர் தமது முன்னோர்கள் புதைக்கப்பட்ட அடக்கத்தலங்களுக்குச் செல்வதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டு இறந்தவர்களைத் தரிசிக்கத் தொடங்கினர். இன்னும் சிலர் அத்தலங்களைப் புனிதமானதாகக் கருதி காணிக்கையும் செலுத்தி வந்தனர். காலம் செல்லச் செல்ல காரணமே இல்லாமல் விதவிதமான சிலைகளை, தங்களது கற்பனைக்கேற்றவாறு உருவாக்கி வழிப்படத் தொடங்கி இருந்தனர்.

இப்படியான தருணத்தில், முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுக்குக் கிடைத்த நபித்துவத்தைப் பற்றி மக்களுக்கு எடுத்துரைத்தால் மக்கள் கண்டிப்பாக ஏற்றுக் கொள்ளமாட்டார்கள். அத்தோடு மக்கள் பல காலமாக நம்பி வந்த கொள்கைகளையும் வழிமுறைகளையும் தமக்காக மாற்றிக் கொள்ள மாட்டார்கள் என்றும் மூடப்பழக்கவழக்கத்தைக் கைவிடமாட்டார்கள் என்றும் முஹம்மது (ஸல்) தெரிந்து வைத்திருந்தார்கள். அத்தோடு நபி அவர்களது உறவினர் வரகா சொன்ன எதிர்வினைகளையும் விளைவுகளையும் புரிந்தவர்களாகத் தமது இறை அழைப்பு பணியைத் தனது வீட்டில் இருந்து தொடங்க எண்ணினார்கள் முஹம்மது நபி (ஸல்).

தம்மை முழுமையாக நம்பிய தமது துணைவியார் கதீஜா (ரலி) அவர்களுக்கு ஏகத்துவத்தை முஹம்மது நபி (ஸல்) எடுத்துரைத்தார்கள். கதீஜா (ரலி) இஸ்லாமை முழு மனதாக ஏற்றார்கள். அதன் பிறகு நபி முஹம்மது (ஸல்) தமது நெருங்கிய குடும்பத்தார் மற்றும் நண்பர்களிடம் இஸ்லாமை அறிமுகப்படுத்தினார்கள். நபிகளாரின் தந்தையின் சகோதரனின் மகன் அலி (ரலி), உற்ற நண்பர் அபூ பக்ர் (ரலி), நபிகளாரின் அடிமை ஸைது (ரலி) ஆகியோர் இரகசிய அழைப்பின்போதே இஸ்லாமை உடன் ஏற்றவர்கள்.

(ஆதாரம்: சீறா இப்னு ஹிஷாம்)

-ஜெஸிலா பானு.

முதல் ‘வஹி’ அதாவது இறைச்செய்திக்கு பிறகு வேறு எந்த வாக்கும் இறைவனிடமிருந்து வராமல் இருந்தது. அதனால் நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் கவலையில் மனம் உடைந்துபோனார்கள். தாம் தான் ஏதேனும் தவறு செய்துவிட்டோமோ என்று தன்னைத்தானே நிந்தித்தவராக மலையிலிருந்து கீழே விழுந்துவிடலாமென்று மலை உச்சிக்குச் செல்லும்போதெல்லாம் அவர்களுக்கு முன் வானவர் ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள் தோன்றி, ‘முஹம்மதே, நீங்கள் உண்மையாகவே இறைத்தூதர்தாம்’ என்று கூறினார்கள்.

இதைக் கேட்டு நபி (ஸல்) அவர்களின் மனம் பதற்றத்தில் இருந்து விடுபட்டது. அல்லாஹ்வின் அருள்வாக்கை ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தார்கள். இந்த எதிர்பார்ப்பை ஏற்படுத்துவதற்காகவும் இறைவன் ‘வஹி’யை தாமதப்படுத்தி இருக்கலாம்.

நபி (ஸல்) வழக்கம்போல் ஹிரா குகையில் தங்கியிருந்துவிட்டு, வீட்டுக்குச் செல்லும் வழியில் தன்னை அழைக்கும் சப்தம் மேலிருந்து கேட்கவே, முஹம்மது (ஸல்) தன் பார்வையை வானத்தை நோக்கி உயர்த்தினார்கள். அங்கு ஹிரா குகையில் கண்ட அதே வானவரை வானத்திற்கும் பூமிக்குமிடையே பிரமாண்டமான ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டார்கள். இப்படி திடீரென பிரமாண்ட ஓர் உருவத்தைப் பார்த்த அதிர்ச்சியில் மூர்ச்சையுற்றுத் தரையில் விழுந்தார்கள். பிறகு மயக்கம் தெளிந்தவுடன் அவர்களுடைய வீட்டிற்கு ஓட்டம் பிடித்தார்கள்.

வீட்டில் நுழைந்து நடுங்கியவர்களாக, தன் மனைவி கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் “என்னைப் போர்த்துங்கள், என்னைப் போர்த்துங்கள்” என்று நடுக்கத்துடன் சொன்னார்கள். மனைவி கதீஜாவும் நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் போர்வையை எடுத்துப் போர்த்தினார்கள்.

அப்போது "போர்த்திக் கொண்டிருப்பவரே!! எழுந்து மக்களுக்கு அச்சமூட்டி எச்சரிக்கை செய்யுங்கள், உம் இறைவனைப் பெருமைப்படுத்துங்கள், அசுத்தத்தை வெறுத்து உம் ஆடையைத் தூய்மையாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள்" என்ற திருக்குர்ஆனின் வசனங்கள் அந்தத் தருணத்தில் தரப்பட்டது.

நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களை, ஓய்வெடுக்கும் காலம் ஓய்ந்துவிட்டது, ஓர் உன்னதமான பணிக்கு ஆயுத்தமாக வேண்டும் என்பதான கட்டளையை நிறைவேற்ற நபிகள் எழுந்தார்கள்.

அன்றைக்கு எழுந்தவர்தான் - தம்மிடம் அல்லாஹ்வினால் ஒப்படைக்கப்பட்ட மாபெரும் பொறுப்பைச் சுமந்து ஏகத்துவப் போராட்டத்திலும் இறையழைப்பிலும் தம்மைத் தொடர்ந்து ஈடுபடுத்திக் கொண்டார்கள்.

(ஸஹீஹ் புகாரி 7:91:6982, 3:59:3238, திருக்குர் ஆன் 74:1-5)

- ஜெஸிலா பானு.

நூர் மலையின் ஹிரா குகையில் நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் இப்பிரபஞ்சத்தை ஆளும் மறைபொருளைக் குறித்த தேடலில் இருந்தபோது, அங்கு வானவர் ஜிப்ரீல் (அலை) தோன்றி, நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களை ஓதச் சொன்னார்கள்.

கனவாக மட்டுமே வந்து கொண்டிருந்த இறைச்செய்தி, முதன் முறையாக வானவர் ஜிப்ரீல் மூலம் அருளப்பட்டபோது, தமக்கு ஓதத் தெரிந்ததை தம்மாலேயே நம்ப முடியாமல், அந்த வசனங்களுடன் நடுங்கியவர்களாகவே வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள் நபி முஹம்மது (ஸல்).

தமது துணைவியார் கதீஜா (ரலி) அவர்களிடம் நடந்தவற்றை இதயம் படபடக்கச் சொல்லி 'தமக்கு ஏதும் நேர்ந்துவிடுமோ?' எனப் பயப்படுவதாக நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள். நபிகளாரை சமாதானப்படுத்தும்விதமாக கதீஜா (ரலி) “பயப்படாதீர்கள். நீங்கள் உறவினர்களுடன் இணங்கி நடப்பவர், வறியவர்களுக்காக உழைப்பவர், சிரமப்படுவோரின் சுமைகளைச் சுமந்து அவர்களுக்கு உதவியும் புரிகிறவர், விருந்தினர்களை உபசரிப்பவர், அப்படிப்பட்ட உங்களை அல்லாஹ் ஒருபோதும் இழிவுபடுத்தமாட்டான்” என்று ஆறுதல் சொன்னார்கள்.

பிறகு தம் தந்தையின் உடன் பிறந்தவரான நவ்ஃபல் என்பவரின் மகன் 'வராக' என்பவரிடம், நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களை அழைத்துச் சென்றார்கள். வராக கிறிஸ்துவராக இருந்தார். அவர் இன்ஜீல் வேதத்தை ஹீப்ரு மொழியில் எழுதியவர். கண் பார்வையற்ற வயோதிகர்.

அவரிடம் நபி (ஸல்) பார்த்த செய்திகளை எடுத்துரைத்தார்கள். பொறுமையாக எல்லாவற்றையும் கேட்ட வரகா, “அந்த வானவர்தான் மூஸாவிடம் இறைவன் அனுப்பிய நாமூஸ்” என்று விஷயத்தைப் புரிந்து கொண்டார். சிறிது யோசித்த பிறகு “உங்கள் சமூகத்தார் உங்கள் நாட்டிலிருந்து உங்களை வெளியேற்றும் காலத்தில் நான் உயிருடன் திடமான ஆரோக்கியத்துடன் இருந்தால் நான் உங்களுடன் நிற்பேன்” என்றார்கள். அதைக் கேட்ட முஹம்மது (ஸல்) “என்ன, மக்கள் என்னை வெளியேற்றுவார்களா?” என்று அதிர்ந்தார்கள்.

அதற்கு வரகா, “ஆமாம். நீங்கள் கொண்டு வந்திருக்கும் சத்தியத்தைப் போன்று எவர் கொண்டு வந்திருந்தாலும், அவரை மக்கள் பகைத்துக் கொள்ளாமல் இருக்க மாட்டார்கள். நீங்கள் வெளியேற்றப்படும் அந்நாளில் நான் உயிருடன் இருந்தால் நிச்சயமாக உங்களுக்குப் பலமாக உதவுவேன்” என்று உறுதியளித்தார்கள்.

ஆனால் வரகா நீண்ட நாட்கள் வாழவில்லை.

முதல் இறைச்செய்திக்குப் பிறகு சிறிது காலம் எந்த வேத அறிவிப்பும் வராமல் நின்று போயிருந்தது. அதனால் நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் கவலையடைந்தார்கள்.

(ஆதாரம் - ஸஹீஹ் புகாரி 1:1:3, 7:91:6982)

- ஜெஸிலா பானு.

ஒரு ரமதான் மாதத்தில் மக்காவிலிருந்து சிறிது தொலைவிலுள்ள நூர் மலையில் ஹிரா குகையில் தனிமையில் நபி முஹம்மது (ஸல்) இப்பிரபஞ்சத்தை ஆளும் சக்தியைப் பற்றிச் சிந்திந்தவர்களாக  இவ்வுலகத்தை இயக்கும் மறைபொருளை குறித்த தேடலில் தம்மை ஈடுபடுத்திக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அப்போது வானவர் ஜிப்ரீல், முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் முன் தோன்றி அவர்களிடம் “ஓதுவீராக” என்றார்கள்.

அதற்கு நபி முஹம்மது (ஸல்) “எனக்கு ஓதத் தெரியாது” என்றார்கள். உடனே முஹம்மது (ஸல்) அவர்களைச் சிரமப்படும் வகையில் வானவர் இறுகக் கட்டிப்பிடித்து, விட்டுவிட்டு “இப்போது ஓதுவீராக” என்றார்கள்.

ஓத முயன்ற நபி முஹம்மது (ஸல்), தமக்கு ஓதத் தெரியவில்லை என்று வானவரிடம் தெளிவுப்படுத்தினார்கள். ஜிப்ரீல் (அலை) மீண்டும் இன்னும் இறுகக் கட்டியணைத்துவிட்டு “ஓதுவீராக” என்றார்கள்.

நபி (ஸல்) அவர்களோ “நான் ஓதத் தெரிந்தவனில்லை” என்றார்கள். வானவர் ஜிப்ரீல் (அலை), நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களை மூன்றாவது முறையாக இறுகக் கட்டியணைத்துவிட்டு, “நபியே, எல்லாவற்றையும் படைத்த இறைவனின் திருப்பெயரால் ஓதுங்கள். அவனே மனிதனைக் கருவிலிருந்து படைக்கின்றான். நீங்கள் ஓதுங்கள். இறைவன் மாபெரும் கொடையாளி” என்று சொல்லி திருக்குர்ஆனின் ‘சூரத்துல் அலக்’ என்ற வசனங்களை ஓதிக் காட்டினார்கள். ‘அலக்’ என்றால் கருவுற்ற சினைமுட்டை என்று பொருள். சினைமுட்டையில் இருந்து தான் உயிர் உண்டாகிறது என்று பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே திருக்குர்ஆனில் சொல்லப்பட்டுவிட்டது.

நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களால் ஓத முடிந்தது. தம்மால் ஓத முடிந்ததை அவர்களுக்கே நம்ப முடியாமல் இருந்தது. அவர்கள் பயந்து குகையைவிட்டு வெளியேறி வீட்டுக்குச் சென்றார்கள்.

திருக்குர்ஆன் 96:1-6

- ஜெஸிலா பானு.

நபி முஹம்மது (ஸல்) ஆரம்பக் காலத்திலேயே எல்லா மக்களிடமும் மிகவும் இணக்கமாக அன்புடன் நடந்து கொள்பவராக இருந்தார்கள். இதன் காரணமாக மக்களிடம் நன்மதிப்பு பெற்று விளங்கினார்கள். மக்களின் மூடப் பழக்க வழக்கங்களை வெறுப்பவர்களாக நுண்ணறிவாற்றல் கொண்டவர்களாகத் திகழ்ந்தார்கள். அவர்களுடைய சமுதாயம் இணைவைக்கும் கொள்கையில் இருந்ததை அவர்கள் மனம் ஏற்கவில்லை.

அவர்கள் தமது நாற்பது வயதை நெருங்கியபோது, நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுடைய தூக்கத்தில் இறைச்செய்தி கனவுகளாகத் தோன்ற, அதிகாலைப் பொழுதின் விடியலைப் போல் அந்தக் கனவுகள் தெள்ளத் தெளிவாக இருந்தாலும் அக்கனவுகளின் விளக்கம் புரியாமல் இருந்திருக்கிறார்கள். அவர்களது ஆழ்ந்த சிந்தனை காரணமாகத் தனிமையை விரும்பினார்கள். நபி முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுடைய மனதைப் புரிந்தவராக மனைவி கதீஜா (ரலி) அவர்களும், நபி (ஸல்) விரும்பிய தனிமையை அவர்களுக்குத் தந்தார்கள். மக்காவைவிட்டுத் தொலைவில் மலைக் குகைகளில் தியானம் செய்பவருக்கு உணவையும் தண்ணீரையும் தேடியெடுத்துக் கொண்டு தந்தார்கள் கதீஜா (ரலி).

பலமுறை நபி (ஸல்) தனக்குத் தேவையான உணவையும் தண்ணீரையும் அவர்களே எடுத்துக் கொண்டு மலை குகைக்குச் சென்றுவிடுவார்கள். அப்படியாக ஒரு ரமதான் மாதத்தில் மக்காவிலிருந்து சிறிது தொலைவிலுள்ள நூர் மலையில் ஹிரா குகைக்குச் சென்று இப்பிரபஞ்சத்தை ஆளும் சக்தியைப் பற்றிச் சிந்திப்பவர்களாக, தம்மைப் படைத்தவனுக்கு நன்றி செலுத்துபவராகத் தம்மை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார்கள். வியாபாரம் செய்து வந்த நபி (ஸல்) வருடத்தில் சில காலம் இப்படியிருக்கவே விரும்பினார்கள்.

தமது முப்பத்தி ஏழாம் வயதிலிருந்தே நபி (ஸல்) மலைக் குகைக்குச் சென்று தனிமையில் இவ்வுலகத்தை இயக்கும் மறைபொருளை குறித்த தேடலில் தம்மை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார்கள் என்று சொல்வதை விட நபித்துவத்தை ஏற்க தம்மைத் தயார்படுத்திக் கொண்டார்கள் என்பதே சரியாக இருக்கும்.

(ஆதாரம்: ஸஹீஹ் புகாரி 3:1:1, சீறா இப்னு ஹிஷாம்)

- ஜெஸிலா பானு.